Drie veertigers praten in deze documentaire van Glen Gebhard over hun ouderverstoting. Vele jaren zagen zij hun vader of moeder niet. Cecilia, Tony en Thomas vertellen over de scheiding, de ouderverstoting waar zij steeds meer passief/actief aan gingen deelnemen aangezet door de ouder waarbij zij verbleven, de frustratie toen zij ontdekten voorgelogen te zijn en hoe de ouderverstoting hen aanzienlijk heeft beschadigd. De documentaire is in het Engels. PASsage heeft er een korte impressie van gemaakt. Het zou goed zijn deze documentaire onder de aandacht te brengen van rechters, hulpverleners, advocaten, ouders maar ook kinderen die hun ouders niet zien.
‘Mijn vader vertelde steeds dat mijn moeder niets van mij wilde weten’
Cecilia is de dochter van een Amerikaanse vader en Noorse moeder. Zij was vier toen haar vader haar ontvoerde naar Amerika en al het contact met haar moeder werd verbroken. Ze vroeg in het begin regelmatig naar haar. ‘Ik kreeg te horen dat mijn moeder een slechte vrouw was die niets meer van mij wilde weten.’
Tony is de zoon van een Mexicaans moeder en een Amerikaanse vader. Toen hij tien jaar was, gingen zijn ouders uit elkaar. Vanaf dat moment stelde zijn moeder alles in het werk om te zorgen dat de vader zijn kinderen niet meer te zien kreeg. ‘Ik durfde gewoon niet te vragen of ik mijn vader mocht zien, omdat mijn moeder dan steeds boos werd.’
Thomas is de zoon van een Schotse moeder en Amerikaanse vader. Als hij tien jaar is, wordt hij door zijn grootmoeder en moeder met zijn broer meegenomen naar Schotland. ‘Mijn grootmoeder vertelde steeds hoe gevaarlijk mijn vader was – hij wilde mij doden – en dat wij daarom weg moesten. Ik was boos op mijn vader, omdat ik hem de schuld gaf dat wij weg moesten.’
‘Ik was geen kind voor mijn moeder, maar een wapen’
Cecilia vertelt hoe zij door de verhalen van haar vader steeds meer een hekel aan haar moeder kreeg. Hij had alle tijd voor deze kwaadsprekerij, want haar moeder zag zij toch niet. ’Ik kon het woord “moeder” niet zeggen zonder dat hij kwaad of overstuur werd. En ik gaf dan weer mijn moeder de schuld dat hij boos werd. Toen ik zes was had zij ons opgespoord en begon ze een rechtszaak. Midden in de nacht zijn wij “gevlucht”. Mijn vader was ik dankbaar dat hij zoveel voor mij deed om mij tegen die vreselijke moeder te beschermen.’
Ook de moeder van Tony deed alles om zijn vader bij hen weg te houden. ‘Haar doel was mijn vader te straffen door ervoor te zorgen dat wij hem niet meer wilden zien. Wij waren haar wapens in die strijd, ongeacht wat het voor ons betekende.’
Thomas geloofde alle vreselijke verhalen over zijn vader die zijn moeder en grootmoeder vertelden. ’Je vertrouwt je moeder en oma. Toen mijn vader naar Schotland kwam om in contact met ons te komen, verstopten wij ons op een camping. Wij dachten dat wij vluchtten voor een vreselijke en gevaarlijke man. Ik was geen eigen kind voor mijn moeder, maar een wapen.’
‘Het is heel pijnlijk te beseffen dat mijn vader loog over mijn moeder’
Alle drie vinden zij dat zij beschadigd zijn door de ouderverstoting. Tony heeft moeite met relaties. ‘Ik ben mij ervan bewust dat mensen van wie je houdt, je net zo makkelijk kunnen kwetsen en gebruiken. Het is moeilijk iemand te vertrouwen. Mijn moeder is succesvol geweest in het opzetten van ons tegen onze vader, maar uiteindelijk heeft het ons allemaal beschadigd: wij als kinderen, mijn vader en haarzelf.’
Thomas ziet zijn moeder nu niet meer, maar zijn vader is ook een vreemde. ‘Ik ben onzeker, heb weinig zelfvertrouwen en ik heb het gevoel dat ik nergens bij hoor.’
Cecilia moest toen zij volwassen werd haar perceptie van haar jeugd en haar moeder bijstellen. ‘Ik dacht dat mijn vader alles had opgeofferd om mij te beschermen tegen mijn vreselijke moeder. Toen ik begreep dat zij geen monster is, heeft het veel pijn en ellende gekost om te accepteren dat het anders was dan ik als kind had gedacht.’
