In navolging van Brazilië heeft ook Mexico een specifiek wetsartikel tegen ouderverstoting (met dank aan Frank Vink):
De hier onder vermelde toevoegingen aan het Burgerlijk Wetboek is gepubliceerd op 9 mei 2014 in Het Mexicaanse staatsblad. Het is een voorlopige vertaling van het Mexicaanse wetsartikel tegen oudervervreemding:
Artikel
Toegevoegd aan het Mexicaanse Burgerlijk Wetboek:
HOOFDSTUK III
Geweld binnen het gezin
Artikel 323 Septimus:
Het onderwerp is geweld van een familielid het als doel de banden van het kind met één van zijn ouders te voorkomen, te belemmeren of te vernietigen. Dit gedrag wordt oudervervreemding genoemd. Het gevolg zal zijn schorsing van het ouderlijk gezag en schorsing van het ouderlijke recht op omgang en (hoofd)verblijf. Als de vervreemdende ouder gezag heeft, gaat dit onmiddellijk over naar de andere ouder als het lichte of matige vervreemding betreft.
Als er sprake is van ernstige vervreemding wordt alle contact van de vervreemdende ouder of familie en het kind opgeschort en wordt onderwerp van behandeling van de stoornis.
Om het welzijn van het kind te waarborgen, beoordeelt de afdeling psychologie Superieur Hof van Justitie de naaste verwanten van een kind om te bepalen welke persoon verantwoordelijk zal zijn voor de zorg voor hem. Zij ontvangen steun die voor het samenleven met de niet-vervreemdende ouder. Behandeling voor de vervreemde kind zal worden uitgevoerd door het departement van Parental Alienation Medische Examinator van de High Court of Justice.
Strafbaar feit:
Op grond van artikel 60 van het federale Wetboek van Strafrecht, kan een overtreding van deze wet leiden tot een gevangenisstraf van maximaal 10 jaar. Ook het kennishebben van overtreding en niets doen is strafbaar.
De toevoeging aan de Mexicaanse wet komt min of meer overeen een in 2013 ingediende petitie bij de Verenigde Naties:
Ingediende petitie (deze is hier ook te tekenen) aan de Verenigde Naties:
Erken Parental Alienation als geweld en misbruik van kinderen.
Ik tekende de volgende petitie gericht aan: SECRETARIS-GENERAAL Ban Ki-moon.
—————-
Vanwege Parental Alienation zijn miljoenen kinderen over de hele wereld verwijderd van hun ouders, grootouders en familie.
Er zijn tal van publicaties van studies, onderzoeken en verhalen van ouders die de ernstige gevolgen laten zien van Parental Alienation voor kinderen, verstoten ouders en de maatschappij. De mentale en psychische schade toegebracht aan kinderen en ouders is vaak onomkeerbaar en duurt jaren- of zelfs levenslang.
Het Comité voor de Rechten van het Kind zal bijeenkomen op 27 mei tot 14 juni 2013. Dat biedt de secretaris-generaal Ban Ki-moon een kans om deze petitie te presenteren, met als doel wijziging van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, in overeenstemming met artikel 50.
Ondergetekenden verzoeken secretaris-generaal Ban Ki-moon dringend om ouderverstoting toe te voegen bij de agenda van de 63e zitting van de Commissie inzake het recht van het kind met als doel:
- Erken Parental Alienation als geweld en misbruik van kinderen.
- Dwing artikel 18 af: … Beide ouders hebben de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de opvoeding en de ontwikkeling van het kind.
- Elimineer dubbelzinnigheden in het verdrag door duidelijk en zonder enige twijfel te stellen dat een relatie tussen beide ouders en kinderen in het belang van het kind is.
Om het te verbieden, te voorkomen en kinderen te beschermen tegen misbruik, geweld en Parental Alienation gepleegd door gewetenloze vervreemdende ouders, rechtssystemen, Raden voor kinderbescherming en jeugdzorg, moet het voorbeeld van Brazilië worden gevolgd door de Verenigde Naties en alle landen van de wereld.
De president van Brazilië ondertekende op 26 augustus 2010 wet 12 318/10, die Parental Alienation definieert en strafbaar stelt.
Met vriendelijke groet,
Aan: Samantha Power, Verenigde Staten, ambassadeur bij de Verenigde Naties,
Sr Emilio Álvarez Icasa, Comisión Interamericana Derechos Humanos,
H.E. Alberto Pedro D’Allotto, de Verenigde Naties, Argentinië,
H.E. María Cristina Perceval, de Verenigde Naties, Argentinië,
H.E. Angelica C. Navarro Llanos, de Verenigde Naties, Bolivia,
H.E. Sacha Sergio Llorentty Soliz, de Verenigde Naties, Bolivia,
H.E. Antonio de Aguilar Patriota, de Verenigde Naties, Brazilië,
H.E. Xavier L asesor Mendoza, de Verenigde Naties, Ecuador,
H.E. Luis Gallegos Chiriboga, de Verenigde Naties, Ecuador,
H.E. Jim M klei, de Verenigde Naties, Nieuw-Zeeland,
H.E. Mark Lyall Grant, de Verenigde Naties, Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland,
H.E. Harald Braun, de Verenigde Naties, Duitsland,
H.E. Motohide Yoshikawa, de Verenigde Naties, Japan,
H.E. Vitaly I.Churkin, de Verenigde Naties, Russische Federatie,
H.E. Gary Francis Quinlan, de Verenigde Naties, Australië,
H.E Fernando Arias, de Verenigde Naties, Spanje,
H.E. Hans Peter Wittig, de Verenigde Naties, Duitsland,
H.E. Gerard Araud, de Verenigde Naties, Frankrijk,
H.E. Carsten Staur, de Verenigde Naties, Denemarken,
Ban Ki-moon, de Verenigde Naties, de secretaris-generaal,
H.E. Jeremiah Nyamame Kingsley Mamabolo, de Verenigde Naties, Zuid-Afrika.
Aanvulling vermeld op de pagina
Er staat, in acht talen, op dezelfde pagina nog een aanvulling met een aanklacht tegen uithuisplaatsingen. Ook wordt als doel genoemd het behalen van financieel voordeel. Dit lijkt geschreven te zijn op een individuele situatie en mening:
Professionals in verschillende disciplines identificeren en definiëren Parental Alienation als een ernstige praktijk van een scheidende of gescheiden ouder tegen de andere ouder om de relatie van de andere ouder met zijn of haar kinderen te vernietigen. Dit wordt meestal gedaan met de bedoeling financiële voordelen voor de rechtbank te krijgen.
Sinds 1990, het jaar van de inwerkingtreding van het Verdrag voor de Rechten van het Kind, is een meer verderfelijke vorm van Parental Alienation mondiaal doorgedrongen. Ter uitvoering van de jaarlijkse resoluties voorgesteld door NGO’s aan het Comité voor de Rechten van het Kind, hebben staten en hun regeringen acties geïnitieerd en ontwikkeld en ouders aanhoudend vervolgd om ze te scheiden van hun kinderen. Die resoluties werden als vanzelfsprekend aangenomen en nooit betwist.
De Raden voor kinderbescherming halen harteloos kinderen uit hun thuis en weg bij hun ouders, grootouders en familie met de meest onredelijke en gruwelijke excuses om ze weg te geven aan pleeg- en adoptieouders.
Deze absurde wreedheid en brutaliteit moet nu stoppen!