PASsage zou graag zien dat de rechtbank niet langer accepteert dat één ouder uit het leven van een kind verdwijnt. Als motivatie wordt hiervoor regelmatig het klem-criterium gebruikt. Er zou dan sprake zijn van een onaanvaardbaar risico dat het kind klem zou raken tussen de ouders. Een ouder wordt dan vervolgens door de rechtbank de toegang tot het kind ontzegd. De rust die dit zou geven, is schijn en een voorbeeld van kortetermijndenken, vindt PASsage. Rust door ruzie te maken, lijkt ons geen goed idee.
De situatie zal blijven knagen aan het kind, is alleen met kunstgrepen – zoals extreme en ongerechtvaardigde haat – in stand te houden en heeft grote nadelige gevolgen voor het kind op de kortere en langere termijn.
Ook zet het een beloning op het voortzetten van ruzie/slecht gedrag. Het goede gedrag van de ouder die zich mogelijk terughoudend opstelt, wordt genegeerd. Het zou net andersom moeten zijn: slecht gedrag wordt genegeerd en goed gedrag wordt beloond.
PASsage heeft de volgende suggesties:
- Omgang is altijd gegarandeerd. Over de vorm kan worden gepraat.
- Regelmatig is het weerwoord: ‘Ja, als er nu sprake is van kindermishandeling…?’ Ook dan is omgang het beste, maar dan eventueel in een omgeving met een derde persoon erbij.
- Slecht gedrag – het weghouden van een kind van de andere ouder – niet langer belonen.
- Mishandeling is nu vaak het eindpunt voor pogingen om contact te herstellen. PASsage is van mening dat dit juist het beginpunt is van waarheidsvinding en een intensieve hulpverlening.
Kinderen worden gehoord. Is er ruzie tussen de ouders dan is het echter onverstandig kinderen te laten kiezen, want zij zitten tussen twee vuren. De gedragswetenschap leert dat kinderen loyaal zijn aan beide ouders en dat het schade toebrengt als zij dat niet naar beide ouders kunnen effectueren. De rechter moet in dat licht en in het licht van het recht van het kind en de ouders omgang te hebben.