Ouderverstoting of oudervervreemding ontstaat als de ene ouder het kind (bewust of onbewust) beïnvloedt, zodanig dat de band met de andere ouder verslechtert. Men haalt het ouderschap (blijvend na scheiding) en het ex-partnerschap door elkaar.
Bewust negatieve beïnvloeding ontstaat vanuit het eigen gevoel gekwetst te zijn door de ex-partner. Men pakt de ex-partner terug. Maar onbewust komt ook veel voor. Sommige ouders denken dat de kinderen op dezelfde manier lijden onder hun ex-partner als zij zelf gedaan hebben. Maar zélfs als de kinderen onder de ex-partner lijden zoals je zelf geleden hebt, dan is het vaak toch nog beter de kinderen hun andere ouder niet te ontnemen. Een matige tweede ouder is beter dan géén tweede ouder. Hieronder gaat het om moeder die de band met vader negatief ‘bewerkt’, het gebeurt uiteraard ook andersom:
– moeder laat het kind denken dat de vader een gevaarlijke partij is;
– het kind mag zelf beslissen wanneer het vader wil zien;
– moeder overdrijft de tekortkomingen van de vader;
– alles wat vader doet is slecht, van hobby’s tot familie, tot vrienden en tot werk;
– brieven, kaarten en pakjes worden niet doorgestuurd;
– telkens een excuus bedenken op de dag dat vader het kind bij zich behoort te hebben;
– na elk bezoek aan vader wordt het kind onderworpen aan een kruisverhoor.
Onbewust negatieve beïnvloeding is vaak een gevolg van traumatisering in de eigen jeugd.
Angst, oude verlatingsangsten of trauma’s uit het verleden spelen hierin vaak een rol. Het lijkt alsof ouders moedwillig hun kinderen bij de ander weghouden. Soms dwingt men de kinderen (expliciet of impliciet) tot een keuze. Men zegt bv. “papa heeft het vast te druk”of “mama is liever bij haar nieuwe vriend”. Uiteraard kan het ook minder subtiel (de kinderen verbieden contact te zoeken met de andere ouder). Of de ene ouder spreekt kwaad over de andere ouder, zodat het kind geen contact meer wil. Hoe kwalijk dit soort dingen ook zijn, het is belangrijk te beseffen dat dit niet altijd een moedwillige pesterij van de betreffende ouder is, hoewel het er vaak erg veel op lijkt. En soms is het deels bewust, maar zitten er onbewuste angsten en trauma’s bij die het gedrag versterken.
